De Roparun is een estafetteloop met startlocaties in Parijs en Hamburg en een gezamenlijke finish in Rotterdam. Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers die dus ieder gemiddeld zo’n 65 kilometer lopen oftewel meer dan anderhalve marathon(!).

Daarnaast bestaat een team uit minimaal twee fietsers en nog een aantal mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins. Teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit 25 personen.

Naast de sportieve inspanning, moet er ook een inspanning geleverd worden om geld op te halen voor het doel. Teams doen dit door het organiseren van allerlei acties. Denk hierbij aan het inpakken van boodschappen, het wassen van auto’s, het houden van collectes en het zoeken naar sponsors. Ook zijn de leden van een team verplicht Roparun loten te verkopen waarvan de opbrengst ten goede komt aan het doel.

De drie teams met de hoogste opbrengst en de vier teams die een prijs hebben gewonnen naar aanleiding van hun gelopen snelheid worden gehuldigd tijdens het eindfeest van de Roparun wat een aantal weken na de finish plaatsvindt. Op die avond wordt ook de totale opbrengst van de Roparun bekend gemaakt. De afgelopen 27 edities van de Roparun is al meer dan 84 miljoen euro opgehaald voor zorg voor mensen met kanker.

Hij wilde de marathon van Rotterdam lopen, maar een blessure zat hem in de weg. Sjaak Bril móest opgeven. Iedereen die de Roparun kent, weet wat daarna gebeurde: de weddenschap met Peter van der Noord, die de marathon kleineerde en beweerde dat het pas echt werd als je naar Parijs liep. Zo gezegd, zo gedaan. Uit deze weddenschap in 1991 ontstond die Rotterdam-Parijs-Run.

Sjaak en Peter besloten om sponsors te zoeken voor deze uitdaging, wat ze verrassend goed afging. Na afloop bleken ze, na aftrek van de onkosten nog 100.000 gulden over te houden. Dit bedrag wilden zij aan een goed doel doneren. De tip werd gegeven dat er in het Daniel den Hoed ziekenhuis mensen lagen die niet naar de gang konden om te bellen omdat ze vastzaten aan een infuus. Er zijn toen met dit geld een aantal mobiele infuushouders aangeschaft, daarnaast is geholpen met nieuwe telefoons en een aantal tv’s. Op deze manier konden ze een kleine bijdrage leveren om het ziekenhuisverblijf net een beetje aangenamer te maken. Zo is ook het doel van Roparun ontstaan, palliatieve zorg voor mensen met kanker.

In de volgende jaren bleef de Roparun flink groeien, zowel het aantal teams als het aantal vrijwilligers die zich wilden inzetten voor dit mooie doel. In 2004 werd besloten om de route om te draaien en van Parijs naar Rotterdam te lopen, zodat er ruimte was voor nog meer teams. De wachtlijst met inschrijvingen bleef met de jaren oplopen, waardoor er werd besloten vanaf 2012 een extra route toe te voegen aan de Roparun. De startlocatie Hamburg wint sindsdien steeds meer aan populariteit. Sinds 1992 is de Roparun met enkele teams uitgegroeid naar honderden teams met duizenden deelnemers.

Sjaak en Peter zijn met de jaren naar de achtergrond van de organisatie getreden. In 2015 vertelde Sjaak van zijn ziekte, de laffe kanker die zijn lichaam was binnengeslopen. Maar Sjaak zou niet opgeven: hij ging het gevecht aan, zei hij. Hij knokte tot het niet meer ging tegen die tegenstander die hem van binnenuit opvrat. En de man die niet kon opgeven, moest nu wel capituleren: in 2017 is Sjaak Bril overleden.

Niet alleen de teams, maar ook de organisatie is flink gegroeid met de jaren. Voor het organiseren van de Roparun 2019 zijn er zeven vaste werknemers in dienst. Zij doen dit in samenwerking met maar liefst 450 enthousiaste vrijwilligers!